Bretonse lai

Een Bretonse lai, ook bekend als een Breton lai, lai Breton, verhalende lay of kortweg een lay, is een soort romance in de Franse en Engelse middeleeuwse literatuur. Lais zijn korte (600-1000 regels), rijmende verhalen over liefde en ridderlijkheid, waarin vaak bovennatuurlijke motieven voorkomen of motieven uit de Keltische sprookjeswereld. Het woord “lay” is afgeleid van het Keltische woord laid, dat lied betekent.^[1]

De lais van Marie de France zijn waarschijnlijk de oudste geschreven Bretonse lais. Er wordt aangenomen dat ze werden samengesteld in de periode 1170-1180. Marie de France was een Franse dichteres die in de late 12e eeuw in Engeland woonde. Dankzij beschrijvingen in haar lais en in verscheidene anonieme Oudfranse lais uit de 13e eeuw heeft men weet van nog oudere lais van Keltische origine. Die lais waren waarschijnlijk lyrischer van stijl en werden gezongen door Bretonse minstrelen. Er wordt verondersteld dat deze Bretonse “lyrische lais”, waarvan er geen enkele is overgeleverd, werden ingeleid door een verhalende samenvatting om het lied in scène te zetten. Die samenvattingen vormden de basis voor de verhalende lais.

De oudste Bretonse lais werden geschreven in een verscheidenheid aan Oudfranse dialecten. Van zowat een half dozijn lais staat bekend dat ze in de 13e en 14e eeuw in Middelengels werden geschreven door Engelse auteurs.

1. ↑ Marie de France, “Les Lais de Marie de France”, p. 13, traduits et annotés par Harf- Lancner, L., Livre de Poche 1990.